Orzekanie o wskazaniach do ulg i uprawnień

PODSTAWA PRAWNA

1. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
2. Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 roku w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.

WYMAGANE DOKUMENTY

1. wniosek osoby zainteresowanej wydaniem orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień,
2. kserokopia posiadanej dokumentacji medycznej (potwierdzona za zgodność z oryginałem), m.in.: karty informacyjne leczenia szpitalnego i sanatoryjnego, historia dokumentacji medycznej leczenia specjalistycznego, wyniki badań specjalistycznych – RTG, EKG, EEG, TK, MR i inne, konsultacje i opinie lekarzy specjalistów,
3. orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy,
4. kserokopia innych posiadanych dokumentów, mogących mieć wpływ na ustalenie wskazań do ulg i uprawnień.

DODATKOWE INFORMACJE

Wniosek może złożyć każdy kto ma ukończone 16 lat i jedno z poniższych orzeczeń:

Orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o:

a) częściowej niezdolności do pracy traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności;
b) całkowitej niezdolności do pracy traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
c) całkowitej niezdolności do pracy i do samodzielnej egzystencji traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
d) niezdolności do samodzielnej egzystencji traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Orzeczenie wydane przez Komisję do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia, komisję lekarską MON albo MSWiA przed 1 stycznia 1998 roku o:

a) I grupie inwalidztwa traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
b) II grupie inwalidztwa traktowane jest na równi z orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
c) III grupie inwalidztwa traktowane jest na równi z lekkim stopniem niepełnosprawności.

Orzeczenie lekarza rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przed 1 stycznia 1998 roku o:

a) stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z prawem do zasiłku pielęgnacyjnego traktowane jest na równi ze znacznym stopniem niepełnosprawności;
b) stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym bez prawa do zasiłku pielęgnacyjnego traktowane jest na równi z lekkim stopniem niepełnosprawności.

W postępowaniu o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień stopień niepełnosprawności określa się na podstawie przedłożonych ważnych orzeczeń o inwalidztwie lub niezdolności do pracy, wskazanych powyżej.

Zawarte w orzeczeniu wskazania lekarz ustala stosownie do naruszonej sprawności organizmu i ograniczeń funkcjonalnych uzasadniających korzystanie z ulg i uprawnień na podstawie bezpośredniego badania osoby zainteresowanej.

Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień wydaje się do czasu upływu ważności orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy.

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydawane jest nie później niż w terminie 14 dni od dnia posiedzenia składu orzekającego w sprawie wydania orzeczenia.

Nie można przełożyć orzeczeń o stopniu niepełnosprawności na orzeczenia o inwalidztwie, niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji.

W postępowaniu o wydanie tego rodzaju orzeczenia uczestniczy wyłącznie lekarz – członek Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.

Orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień wydawane jest w oparciu o inną prawomocną i ostateczną decyzję administracyjną, to od tego rodzaju orzeczenia nie przysługuje odwołanie. Orzeczenie jest ostateczne i niezaskarżalne.